Een boek schrijven
5 April 2024
De meest gestelde vraag in de taxi is :" Jij maakt zeker wel veel gekke dingen mee?,"
Het antwoord is "ja, ik kan er een boek over schrijven", maar ik moet er bij zeggen dat het niets is vergeleken bij wat de chauffeurs 's nachts mee maken.
Je krijgt in de taxi zoveel verschillende mensen met ieder een eigen verhaal. Het is een cliché natuurlijk, maar mensen praten nou eenmaal makkelijk als het lekker anoniem is, vraag maar eens aan een kapper.
's Morgens als je begint, weet je nooit wie er bij je instapt en soms denk je "had ik maar een camera"... maar dat zal vast verboden zijn.
Vandaar dit blog, met korte verhaaltjes van allerdaagse en soms niet-al-te-dagelijkse belevenissen onderweg.
Van een oudere, ietswat warrige vrouw die persé een vieze baksteen mee wilde nemen in de taxi naar huis, tot een gezin uit Abu Dhabi dat naar Parijs wilde en geen zin had om met de koffers te sjouwen naar de trein, dus een taxi bestelde...
Een mooi begin
4 April 2024
Vandaag weer een gewone werkdag, niks bijzonders.
En tóch zijn hele kleine dingen soms bijzonder.
Vanmorgen vroeg, mijn eerste ritje, een jonge knul naar zijn werk brengen op de Voldersgracht, midden in de stad.
Het regende en op de Koepoortbrug die toegang geeft tot de binnenstad, draait een oudere vrouw op haar fiets de hoek om, het is glad, of ze raakte de stoep, ik zag het niet precies, maar BOEM... ze lag ineens onderuit.
Ik wilde uitstappen om te vragen of ze oké was, maar nog voordat ik mijn portier geopend had, stapten er vóór ons 2 mannen uit.
Het was een busje van Werkse waaruit ze stapten. Werkse is bij ons een sociale werkplaats.
De mannen pakken de fiets op en willen de vrouw een hand geven om op te staan, maar de vrouw vindt het niet nodig en roept dat het allemaal wel gaat.
De twee staan er een beetje bij, ze willen helpen, maar de vrouw wil geen hulp, ze komt overeind en gaat staan.
En tóch willen ze iets doen, de ene man bekijkt haar fiets nog even en dan is het klaar.
Opeens stapt de andere man naar voren en geeft de oude vrouw een knuffel...
Zó lief, zó'n goed begin van de dag!
Steeds gekker
8 April 2024
Soms heb je weleens ergens geen woorden voor...zoals vandaag. Maar als je er dan een blog over wilt schrijven, is dat lastig zonder woorden.
Vanmiddag reed ik op de Delfgauwseweg en wilde afslaan, over het fietspad een straat in.
Een vrouw op de fiets reed zonder op of om te kijken voor mij langs, haar ogen alleen gericht op haar telefoon.
Waarom ik daar iets van moest zeggen, weet ik nog steeds niet, maar ik dééd het.
De vrouw stapte af en begon te schreeuwen; vloeken, schelden, er kwam geen einde aan.
En toen kwam het; ze gooide ze haar fiets neer en ging er naast liggen, met haar armen in de lucht, alsof ze gevallen, of in-dit-geval-aangereden was...
Helaas voor haar had niemand het gezien en kwam niemand haar redden.
Ze krabbelde weer op en ging verder met haar getier. Ze ging voor de auto staan en ging niet weg.
Zo heb ik daar minuten gestaan, half op het fietspad, waardoor het leek of ik haar had aangereden...
Zoiets verzin je toch niet?